کوره شیشه یا کوره شیشه سازی کوره ذوب فلزات خانگی است که برای تهیه شیشه برای شیشه سازی در نظر گرفته شده است. بین کوره های ذوبی که ایجاد مواد شیشه را ممکن می سازد، از کوره هایی که در عملیات شکل دهی بعدی شیشه استفاده می شود، اعم از ترموفرمینگ یا ذوب یا خنک کننده پس از دمیدن تمایز قائل می شود.
کوره ذوب اجازه می دهد تا شیشه از مخلوط مواد منجمد به نام “ترکیب” توسط شیشه سازان تولید شود. این تفصیل شامل چهار مرحله است: خود همجوشی همان انتقال از حالت پودری مخلوط به حالت مایع، تصفیه حذف ترکیبات گازی، همگن شدن جرم زجاجیه، سپس تهویه حرارتی نیز به نام ” braise».
این چهار عملیات به صورت متوالی در یک کوره بوته یا “کوره قابلمه” انجام می شود، در حالی که آنها به طور مداوم در یک کوره حوضه ای انجام می شوند.
کوره دیگ، قدیمی ترین تکنولوژی کوره ذوب شیشه، از دوران باستان وجود داشته است. در یک کوره دایره ای یا مستطیلی شکل از یک تا شانزده ظرف سفالی نسوز به نام گلدان یا بوته چیده می شود که با مخلوط انجمادی پر می شود. گلدان ها برای انجام مراحل مختلف شیشه سازی دما را تغییر می دهند. طول عمر گلدان ها به چند ماه استفاده محدود می شود.
کوره حوضه ای که در سال 1952 توسط Alastair Pilkington اختراع شد، امروزه پرکاربردترین فناوری کوره ذوب شیشه است. کوره حوضه ای یک راهرو طولانی از مواد نسوز با یک یا دو محفظه است که می تواند به طول 50 متر و عرض 10 متر برسد و تا 600 تن شیشه در روز را پردازش کند.
توده زجاجیه در امتداد راهرویی که مراحل مختلف ساخت آن انجام می شود، پیش می رود. دو نوع کوره مخزن وجود دارد: کوره های مخصوص شیشه تخت با دو فرآیند ممکن و کوره برای شیشه توخالی6. . مدت فعالیت یک کوره حوضه ای می تواند به 12 سال برسد.
