مناطقی که در گذشته در کشور ما زعفران کشت می شد عبارتند از: سفرانبولو، استانبول، توکات، ازمیر، آدانا و سانلیورفا.
گزارش شده است که زعفران ۴ گرمی مصطفوی در حدود 40 روستای صفرانبلو کشت می شود. امروزه کشت زعفران در کشور ما فقط در سافرانبولو، روستاهای داووتوبسی، یوروک، آشاغیگونی در زمینی به مساحت 4310 مترمربع ادامه پیدا می کند. در تجارت جهانی زعفران، مصرف داخلی خود را کاهش داده‌ایم، مجبوریم زعفران وارد کنیم، زیرا توان خرید آن را نداریم.
کشورهایی که زعفران در آنها کشت می شود
در آسیا؛ ایران، آذربایجان، هند، پاکستان و چین. همچنین گفته شده است که در نیوزلند پرورش داده شده است. در اروپا؛ یونان، ایتالیا، فرانسه و اسپانیا. در شمال آفریقا؛ مراکش و مصر .در خاورمیانه؛ در اسرائیل رشد می کند.
1800 گونه زعفران متعلق به 70 جنس در جهان وجود دارد. در فلور آناتولی 40 گونه متعلق به جنس کروکوس شناسایی شد. برخی از این گونه ها در بهار و برخی در پاییز شکوفا می شوند.
زعفران گیاهی است که با پیاز تولید مثل می کند. قسمت بالای زمین یک ساله است، قسمت زیرزمینی چند ساله است. قسمت پیاز زیر زمین با جوانه زدن هر سال به مدت سه سال گیاه جدیدی را تشکیل می دهد. پس از گلدهی گیاه جدید و تشکیل پیاز سال آینده، قسمت بالای زمین خشک می شود.
قسمت پیاز کروی شکل، از بالا و پایین کمی مسطح، پوشیده از پوسته های قهوه ای رنگ و اندازه آن 2-4 سانتی متر است. در قسمت بالایی گیاه، برگ های سوزنی شکل و نازک دراز وجود دارد. گلدهی از هفته سوم یا چهارم اکتبر آغاز می شود و تا 15 نوامبر ادامه دارد.
از هر گیاه به طور متوسط 7-8 گل می گیرند. ارتفاع گیاه تا 20-25 سانتی متر است. با توجه به داده های ادبیات، بیان شده است که ارتفاع گیاه می تواند تا 50 سانتی متر باشد. گلها بنفش رنگ و شبیه زنبق هستند، اما بیشتر به اندازه لاله هستند. سه اندام نر در گل وجود دارد.
اندام های مردانه زرد هستند. مهمترین اندام گل، اندام ماده است. اندام زن که یکی است از تخمدان، لوله تخمک و کلاله تشکیل شده است. کلاله به سه قسمت به طول 2.5-3.5 سانتی متر تقسیم می شود که به آن رشته ها نیز می گویند که ظاهری نخ مانند دارد. کلاله قرمز تیره است. اندام مورد استفاده گیاه همین کلاله سه قسمتی است. به این قسمت «زعفرانی» نیز می گویند
