تدریس با سیم و عبارت (پرواز با سیم) توسط معلمان

خلبانان خطوط هوایی زندگی حرفه ای خود را با “پرواز با سیم” سپری می کنند. هدایت الکترونیکی و کنترل الکترونیکی ثابت برای دادن جهت به خلبان، نظارت بر عملکرد مکانیکی هواپیما و هدایت ترافیک وجود دارد.

خیلی به ندرت و فقط در شرایط اضطراری شدید خلبانان «انفرادی پرواز می کنند». دانش‌آموزان در سیم مفتول رنگی مدارس قرن‌هاست که بیشتر از «پرواز با سیم» به تنهایی «پرواز می‌کنند».

از دانش‌آموزان انتظار می‌رود که با برخی از راهنمایی‌ها و کنترل‌های متفاوت معلمان و والدین، مسیر خود را در فرآیند یادگیری طی کنند.

تکامل فناوری در مدارس و انفجار اینترنت ممکن است دانش‌آموزان را به محیطی سیم مفتول کیلویی شبیه به خلبان خودکار یا شاید «یادگیری از طریق سیم» سوق دهد.

مدارس سراسر آمریکا با چالش ارائه فرصت های یادگیری با کیفیت بالا با حداقل منابع مواجه هستند. جو آموزشی کنونی چالش های متعددی را ایجاد می کند.

چگونه می توان نیازهای فوری ناشی از No Child Left Behind (NCLB) را برآورده کرد، چالش هایی که با تغییر جمعیت شناسی آمریکا، نگرانی در مورد کمبود معلم و کیفیت معلم، و همچنین کاهش منابع مالی به وجود آمده است.

بسیاری از مربیان، دانش آموزان و والدین به وعده دبیرستان مجازی سیم مفتول نازک روی آورده اند. اندرسون و بکر (2001) تخمین زدند که سیستم K-12 7.2 میلیارد دلار برای فناوری هزینه کرده است.

سهم قابل توجهی از هزینه ها مربوط به فناوری از راه دور و فرصت های یادگیری مجازی بود.

فرصت های یادگیری مجازی در چهار سال گذشته گسترش یافته است. کلارک (2001) تخمین زد سیم مفتول که بیش از 50000 دانش آموز در دوره های ارائه شده توسط مدارس مجازی در سراسر ایالات متحده ثبت نام می کردند.