در حال حاضر، چالش‌های پیش روی محققان جو پرک کیلویی و سایر محصولات غلات، توسعه گونه‌هایی با محتوای بالای این اجزای شیمیایی سالم یا تولید محصولات مناسب برای استفاده از غذاهای سالم، و دانشمندان علوم مواد غذایی برای تولید غذای جو با تغذیه بالا است که معمولاً در جهان پذیرفته شده است.
بازارها بهبود کیفیت جو برای تولید غذای سالم بهتر مفید است، در حالی که درک اجزای شیمیایی و عملکردی و همچنین تنظیم ژنتیکی آنها در دانه جو و مزایای سلامتی آنها برای بهبود کیفیت مربوطه و برآورده کردن نیاز بازار ضروری است.
بنابراین، در این مقاله به بررسی اجزای شیمیایی و عملکردهای سالم دانه جو و برخی از راه‌های ممکن برای بهبود اجزای عملکردی می‌پردازیم و به این دیدگاه می‌پردازیم که جو یک محصول بالقوه ایده‌آل برای تولید غذای سالم است.
به طور کلی، دانه جو دوکی شکل و 7-12 میلی متر طول دارد. هسته جو بالغ از پوسته، کاریوپسیس و راشیل تشکیل شده است و مقطع عرضی آن در شکل 1 نشان داده شده است.
در مرحله پایانی رشد دانه جو، لما و رنگ پریده به پوسته، بیرونی ترین جزء دانه های بالغ، که عمدتاً از سلولز، لیگنین و سیلیکون تشکیل شده است، تبدیل می شوند. پوسته ها در جو پوست کنده کاملاً به کاریوپسیس چسبیده اند، در حالی که در جو برهنه از هم جدا می شوند.
یک لایه سیمانی در مرحله پایانی شیر دانه، در 9 تا 29 روز پس از گرده افشانی ایجاد می شود، که بدنه را به کاریوپسیس می چسباند. اکتادکانول، تری تریاکونتان، کامپسترول و بتا سیتوسترول فراوان در لایه سیمانی وجود دارد و ترکیب و کمیت این مواد شیمیایی با قابلیت چسبندگی مرتبط است.
علاوه بر این، توانایی چسبندگی به دلیل تأثیر آنها بر سنتز این مواد شیمیایی به شرایط محیطی در طول رشد دانه بستگی دارد. شرایط گرم قبل از گلدهی و سرد پس از گلدهی باعث کاهش قابلیت چسبندگی می شود
